Hierdoor mag Milan in de Gebruikshondenklasse uitkomen met shows. Na zijn Jeugdkampioenschap showde ik Milan eigenlijk weinig, wilde vooral jachttraining met hem doen en haalde daaruit ook veel voldoening. Maar als ik hem al eens showde (met heel goede resultaten), kreeg ik steeds te horen dat ik hem vaker uit moest brengen. Dus in het voorjaar van 2010 ben ik weer veelvuldig met Milan op pad gegaan.
Milan is mij zeer dierbaar. Hij is uit het tweede nest van Luna, die helaas zo kort na de bevalling is gestorven. Hij is grootgebracht door de West Highland Terrier Maxima, die we via de dierenarts" te leen" kregen en alle pups gezoogd heeft. (We hebben Max gelukkig mogen houden!)
Over Milan kan ik het volgende zeggen, je smelt gewoon als je zijn blik ziet. Dat was al vanaf dat hij een pupje was en dat heeft hij nog steeds. Zo lief en zacht en dat is ook zijn karakter. Graag heeft hij het liefst de hele dag een knuffel in zijn bek, het liefst zo groot mogelijk. Daarnaast is hij echter een zeer atlethische reu, met veel uithoudingsvermogen. Je kunt niet lang genoeg met hem wandelen, fietsen of zwemmen, hij blijft onvermoeibaar.
